Sonu hiç gelmeyecek sandığımız uçsuz bucaksız maviliklerin binlerce yıllık gizemi içinde kaybolup gitmek. Aylarca hasret içinde süren deniz yolculuğunda, küçücük bir kara parçasını görebilmenin umut dolu heyecanını yaşayabilmek. Tükenmeyen hayalleri, bir limandan başka bir limana büyük bir sabırla sürükleyebilmek. Dokunabilmek gemi boyu dalgaların tepelerindeki yürek çarpıntısına, yaşayabilmek benliğindeki o inanılmaz sevgiyi, hasretin sarmışken her bir yanını kaygılarınla birlikte. İşte mavi özgürlüğüm dediğin aşkın bu olsa gerek. Doyasıya yaşar denizciler hayatlarını kara sevdalı sevgilileri izin verdikçe. Zamanlarının çoğu o mavi tutkularının uğruna kaybolup gider pervane sularının anaforlarında. Düşler mi gerçek olur, yoksa kaybolan gerçeklermidir bilinmezliğin halkalarında. Tan vakti kucaklarken Polaris yıldızını gökyüzündeki sonsuzluk denizinde, huzur bulur denizcinin ruhu her yeni bir seferin ayrılığın habercisi şiir dinletilerinde. Savrulursa bir kere olsun kainata okyanusların o çılgın dev gibi dalgaları tanrı Zeus’un tapınağından, işte o an bütün korkuların terk edilerek umutların yüreğimizi sardığı andır. Batı rüzgarı tanrısı vahşi Zephyrus bütün gücünü salarsa eğer denizlerin üstüne, hiç zaman kaybetmeden bütün çılgın rüzgarların üstünü örter denizcilerin sevgili dostu Vega yıldızı. Bir gürültü kopar zindan karası gecelerin sessiz karanlığında ğöğü yaran su seli olmuş yağmurun ardından. Gök ile deniz sanki binlerce yıldır ayrılığın özlemiyle birbirine sığınmış. Kutsal nefesin sahibi doğu rüzgar tanrısı Eurus, yaşamı canlandıran esintileriyle dolduruverir günlerdir rüzgara hasret kalmış yelkenleri. Uzaklar hep haber bekler onlardan ama denizci gurbet sularda ayrılık acısından derbeder. Orion ışık tutsun sana, seyrin kazasız, denizlerin sakin olsun. Dinle uzaklardan gelen Poseidon’un haykırışını. Sana mavinin sonsuz derinliklerinden sunulan bu son tanrıların ölümsüz töreninde tanrıçalar tarafından kutsanacaksın. Sakın kızdırma onları, gelecek en kötü fırtınaların habercileri olsalar bile. Bir daha asla denize taş atma, boğuşursun sonra denizin gazabıyla. Sakın çalıkuşu tüyüne bağlama umutlarını, ayrılık olsa bile sevdaların denizinde. Gurbet sularına hoş geldin Albatros’un ölümsüz ruhu. Merhametini hiç eksik etme onlardan, çaresizliğin içinde maviliklerde yapayalnız kalmış iken bile. Dondurucu nefes tanrısı Kuzey rüzgarı Boreas bütün ihtişamı ve gücüyle yayılırken mavi derinliklerin gizemi üstüne, denizci güvertesinde gece gündüz hazır bekler düşlerinde hiç tükenmeyen bir umut ve yüreğinde bir tutam sevgi ile. Yorgun balıkçı sakın sayma tuttuğun balığı, kısmetin sonsuzluğa kadar kapanmasın. Birleşsin bütün ruhlarınız “denizlerin cenneti” Fiddler’s Green’in benliğinde. Kimbilir? belki de burasıdır henüz keşfedilmeyen yeryüzünün en temiz, en saf yüzü. Döküver gitsin elindeki son kadeh kan kırmızı şarabı denizin ruhuna, adağın olsun bütün saygınla Neptün’e. Denizlere düşerek kaybolanların ruhlarını sonsuza dek korunsun o acımasız felaket tanrısının bütün kötülüklerinden. Limandan her ayrılışımızda veda ederken sevdiklerimize, hüzünle dolar yüreğimiz, dalgalarla savrulurken umutlarımız ufkun öte yakasındaki hasretin sularına. Nasıl bir duygudur anlayabilmek mümkün değil. İşte bizler yine kaybolup gidiyoruz yeni bir bilinmezliğin ardından tam alışmışken yeniden sevdiklerimizin varlığına. Her neyse bu sefer hasret kısa süreceğe benzer, ama ayrılık acısı hep aynı yakar yüreklerimizi derinden, derinden. Denizciler öykülerini okyanusların üstüne rüzgarın kalemiyle ile yazarlar, yıkılmış umutlarını coşturan deniz perilerinin o büyüleyici dans gösterileri hayallerini süslemişken. Ş.Ünal BENLİALPER Kaptan-Denizci Yazar
Cevap: Denizcinin Öyküsü Sevgili ağabeyim, yine harika bir yazıydı. Türk Balık Avı ailesi ile paylaştığınız için yürekten teşekkürler, kaleminize emeğinize sağlık.Alkış
