Üstadlar Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Alanya’da kaldığımız bir hafta içinde, sıcaklardan ıstakoz gibi olduk! Dağlardan aşağıya inen nem bulutu, vücudumuza jöle gibi yapışıyor ve sürekli duş alma ihtiyacı duyuyorduk. Gündüzleri çok sıcak olduğu için ancak güneşin o kavurucu sıcağının kaybolduğu saatlerde çarşıya, sahile iniyor veya kendimizi ilçe dışına serin yerlere atıyorduk. Tam bir hafta yatak odasında yatıp balkonda uyandım! Sıcaktan önce yere iniyor sonra döne döne balkonu buluyordum. Başımı eşiğe koyup ancak bir iki saat uyuyabiliyordum.​

Arabadan dışarı çıkıp markete girmek veya marketten tekrar arabaya gelmek meseleydi. Arada ki klimasız boşlukta, sanki alev tüneli vardı!

Hani hep derlerdi “Antalya’da asfalt yola yumurta kırsan pişer.” Ben böyle sıcak görmedim, efendi; ne yumurtası? Ben kendimi burada tam bir hafta, fırından çıkmış yılbaşı hindisi gibi hissettim! (Ah gözünü sevdiğim İğneada’sı; akşam olunca hırkanı giyecek, balkanlardan gelen ayazı yiyeceksin kardeşim! Oksijen mi? Gani gani…) Dim çayı, Manavgat şelalesi olmasa yanmıştık biz; arada sırada kaleye çıkıp denize taş düşürme yarışı yapmaktan nerdeyse kolum çıkacaktı! Bir daha Alanya’ya gelirsem kauçuk kuş lastiği getirmeye karar vermiştim!

&&&

Bir gün hanımlar evde eşyaları toplarken Adnan ağabeyle ben denize yüzmeye gidelim dedik. Adnan ağabey bana “dur ben seni güzel bir kumsala götüreyim” dedi. Git git bir türlü bu güzel kumsala gelemedik. Tam kırk üç kilometre sonra nihayet!Şezlonglarımıza havlularımızı serip kendimizi Akdeniz’in fokurdayan sularına saldık! (Ah gözünü sevdiği Karadeniz’i yazın ortasında bile girerken bırr yapıyorsun ) )

Bir ara resmen suyun üzerinde sanki deniz yatağında yatar gibi uyumuşum. Yarış yapan sürat motorlarının gürültüsüne uyandım.

Adnan ağabeyle göz göze geldik. Bana “suyun üstünde nasıl öyle yatabiliyorsun” dedi. O zaman anladım ki Adnan ağabey yüzme de bilmiyor! Ona sırt üstü yatmasını öğretmeye çalıştım. Tam öğrendi dediğim anda tuzlu su yuttu ve bir panik yaptı ki, ne siz sorun, ne ben söyleyeyim.

Küçük bir tsunami etkisi doğurdu. Ben 95 kilo, o' 115 kilo! Etrafımızda köylerden yüzmeye gelmiş taşralı çocukları boğulmaktan son anda kurtardım. Kendini karaya atan bir caretta caretta, Nuh’un gemisi gibi üzerine aldığı bilumum deniz yaratıkları ile ormanın derinliklerine doğru tabana kuvvet kaçtı!

&&&

Unutamadığım en ilginç olaylardan biri sahile indiğimiz ilk akşam o kocaman siyah ve paslanmaz ağırlıklı uzun motorları ile gelmiş metalciler. Hepsinin üzerinde tıpkı filmlerdeki gibi siyah deri yelekler ve deri pantolonlar. Kollarında ve sırtlarında kocaman dövmeler, zincirler, yamalar, rozetler. Uzun saçlar, “Hanımın Çiftliği”nde ki, Cemşir ağa gibi kocaman kalın dolambaç bıyıklar… Karman çorman bir tarz, şoke olduk vesselam.

Aynı gece Adnan ağabeyin bir dostunun mekânına meşhur dondurmasından yemeye gittik.

Oğulları ile birlikte çalışan dondurmacı bizi kapıda karşıladı. Adnan ağabey “Misafirlerim İstanbul’dan geldi” deyince bize hakikatten sıcak bir ilgi gösterildi. İsmini şu an hatırlayamadığım “baba” dondurmacı; dondurma siparişini yazarken Adnan ağabey ve yengenin istediklerini yazdı. Eşim ve bana baktı “siz” dedi. “Kavunlu, keçiboynuzu pekmezli, muzlu, damla sakızlı, hindistancevizli, fındıklı, narlı, havuçlu, Türk kahveli, güllü, papatyalı, dut pekmezli, incirli”

Ve hemen arkasından, “siz yeni geldiniz isterseniz seçimi bana bırakın” dedi. “Peki, seçimi siz yapın” dedik. Adnan ağabey ve yengenin siparişleri önce geldi.

Az sonra ışıklar söndü, turistlerin şaşkın bakışları arasından, maytaplar eşliğinde bizim karışık meyveli dondurmalar alkışlar arasında havada ışık saçarak masamıza uzay mekiği gibi hafifçe iniş yaptı. Tekrar hep bir ağızdan “Hoş geldiniz” diyen, samimi içten, işine renk katan ve uzun yıllar unutulmayacak bir anlam yükleyen bir işletmenin ekip çalışmasını gördük!

Ev sahiplerimiz bile böyle bir karşılama beklemediklerini ve açıktan açığa bizi kıskandıklarını itiraf ettiler ha ha ha. Sabah kahvaltıları dışında yemeklerimizi hemen her gün değişik bir mekânda yedik. Dim çayında bize hizmet eden garsona, yediğimiz yemeğin hesabından fazla bahşiş bırakan Adnan ağabey, Alanya’da yemek yenilecek tüm mekânlarda tanınan, sevilen sayılan biriydi.
Uzun yıllar çarşıda turistlere yönelik deri mağazası işlettiği için beş yabancı dili vardı. Havasında olduğu zaman rep’çiler gibi hızlı konuşarak ikna edemeyeceği insan yok gibi; sonunda da “anladın mı yani?” der ve soru sorarak cümlesine noktayı koyardı.

&&&

Alanya’daki Aquaparkta bulunan Bungee Jumping vinci gözümüze ilişti. Eşim tutturdu “bende atlayacağım” demeye. Adnan ağabey arabayı aniden durdurdu ve üçümüz birden ona dönüp baktık. Eşim “Ne var? Ne bakıyorsunuz” dedi. Adnan ağabey arabayı vincin yanına çekti. Atlayanların ve seyreden yakınlarının çığlık seslerini yakından gören sevgili eşim; tarihi sözü söyledi “Vallahi korkmasam atlardım.” Hep birlikte bastık kahkahayı.

&&&

Öğleden önce Adnan ağabeyin eşyalarını nakliyeciler bir güzel paket yapıp kamyona yüklediler. Ve daha sonra İstanbul’a hareket ettiler. Bizde öğleden sonra İstanbul’a hareket ettik. Gelirken Bursa, İnegöl, Kütahya, Burdur ve Antalya üzerinden Alanya’ya gelmiş giderken de. Konya, Ankara ve Bolu üzerinden İstanbul’a dönmüştük.

Konya’da verdiğimiz mola’da, Ünlü bir lokanta da, Konya ile özdeşleşmiş yöresel yemeklerden meşhur etliekmek yedik. 15-16 yaşlarındaki yakışıklı garson bizim siparişlerimizi alırken kendisine birerbuçuk porsiyon etli ekmek ve ayran siparişi vermiştik. Garson "ÇEEK dört tane ETLEKMEK" diye ustasına bağırdı. Bu benim dikkatimi çekti, Adnan ağabey bunu farketti ve bana " Eğer etli ekmeğe etlekmek diyen birini görürsen o gerçek bir Konyalıdır" dedi. Bunun üzerine Garsonu çağırdım önce senin adın ne diye sordum;
-Ali'dir abi
-Bir soyadın var mı?
-Alakır' abi.
-Yani "Ali Alakır"
-Evet abi.
-Siz aslen nerelisiniz?
-Konya'lıyız abi!
"Tebrik ederim Adnan ağabey" dedim. Garson şaşkın...
-Peki Ali kardeşim büyüyünce ne olacaksın?
- Hık-mık şey ağabey... İsmail ağabey kabul ederse "TÜRK BALIK AVINA İL SORUMLUSU" Olmak istiyorum abi!
Afferin sana Ali kardeşim çak bakalım! ÇAAAK!!!
Duydun mu, İsmail kardeş...

&&&

Bu mola’dan sonra direksiyona ben, yanıma da sevgili eşim oturdu. Uzun bir gece yolculuğundan sonra Ankara’ya geldik. Yakıt almak için benzin istasyonuna girince ilk defa yanımızda getirdiğimiz bavullardan birini açmak zorunda kaldık (!) üşümüştük.

Bolu ya geldiğimizde benim dayanacak gücüm kalmamıştı. Hemen kenara çektim benden bu kadar deyip yer değiştirdik. Biz arkaya onlar öne geçti. Adnan ağabey uyumasın diye yenge tüm arabaların plakalarını kodlayıp ona okuyordu. İstanbul’a geldiğimizde sabah olmuştu… Bizi evimize bırakıp onlar Avcılara evlerine devam ettiler. Hemen istirahata çekildik uyanınca kaldığım yerden devam edeceğim sevgili dostlar bana müsaadenizle!

M.Talip Girgin

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Alanya’da kaldığımız bir hafta içinde, sıcaklardan ıstakoz gibi olduk! Dağlardan aşağıya inen nem bulutu, vücudumuza jöle gibi yapışıyor ve sürekli duş alma ihtiyacı duyuyorduk. Gündüzleri çok sıcak olduğu için ancak güneşin o kavurucu sıcağının kaybolduğu saatlerde çarşıya, sahile iniyor veya kendimizi ilçe dışına serin yerlere atıyorduk. Tam bir hafta yatak odasında yatıp balkonda uyandım! Sıcaktan önce yere iniyor sonra döne döne balkonu buluyordum. Başımı eşiğe koyup ancak bir iki saat uyuyabiliyordum.

Arabadan dışarı çıkıp markete girmek veya marketten tekrar arabaya gelmek meseleydi. Arada ki klimasız boşlukta, sanki alev tüneli vardı!


Hani hep derlerdi “Antalya’da asfalt yola yumurta kırsan pişer.” Ben böyle sıcak görmedim, efendi; ne yumurtası? Ben kendimi burada tam bir hafta, fırından çıkmış yılbaşı hindisi gibi hissettim!

Abi yazının sonu nereye varacak beklemekten başka çare yok.
Bu sıcaklarda alışmak ve denizin iyotunu almak,o güzelim Antalya mızı karış karış gezmek tadı çıkartmak kadar güzellikleri yaşamak sıcaklara değer diye düşünüyorum.

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Sevgili abiciğim büyük bir haz ile yazının devamını okuyorum...Haaa, bu esnada benim güzel kardeşim ne zaman bu yazılarının yer aldığı bir kitap yazacak diyede merak ediyorum...

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Emeğine sağlık Talip abim merakla bekliyoruz...

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Elbette değer Mustafa kardeşim. Bakma biz o kadar sıcağa alışık değiliz. Ama bir süre kalsak eminim alışırız. Lara'da ki "Fener Bar"ın sahibi Mesut Yılmaz benim İst. Arkadaşımdır. Onu Alanya'dan telefonla aramıştım, bana mutlaka uğra demişti ama kısmet olmadı. O' mesela, orayı kendine mesken tuttu. İST. gelmiyor. Alışıncaya kadar zahmet çekilir tabi ama sonra keyfine bakılır. İnşallah kısmet olur da tekrar o tarafa gelirsem bu kez Ağustos ayını seçmem )

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Teşekkür ederim Sevgili İshak kardeşim. Kitap olayı bu gidişle yakındır

Periyodik olarak aksatmadan yazmayı düşünüyorum. Olaki bir aksilik olmasın Selamlar...

Not: Yazının içinde önemli bir nokta vardı, yorumcuların gözünden kaçmış olmalı! Yoksa satırları atlaya atlaya mı okuyorsunuz?kiki Bakın, söylemedi demeyin sizi test ediyorum ona göre! Bir sonraki yorumlarda başkaları farkedince kendinizi kötü hissetmeyin ona görehehehehehehe

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Ve, yıllar yılları kovaladı, kovalanan ve kovalayan pişmanmıdır değilmidir bilinmez amma, Ali Kardeş artık özlediği yuvasında İl Sorumluluğu hayalini, efendiliği ile hak etti.hehe

Artık etlekmek, etlekmek diye avazı çıktığı kadar bağırmıyor.kiki

Seriye devam Talim abim, devam mizah patlamasıyla devam..

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Rahmetli ninem öyle derdi; polise pulis, zabıta'ya zabitan kiki
Bu da Pulis farkı işte hehe
Ali nerde ki, serviste mi? Alkış

Not: Bu arada harbiden etliekmek güzeldi

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Talip abicim hele sen güzel bir dinlen Çok dinamik geçen bir Alanya tatilinden sonra hakkın

Bakalım İstanbul'da neler olacak

Bu arada o taş hiç bir zaman denize düşmüyor abikikikiki Ben kolumun acısı 1 haftada geçirebildim kaç tane taş attım bilmiyorum

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Doğru söze ne denir Alkış
Şu taş atma işi, iyi ki iddiaya girmemişim; çatır çatır giderdi paralar. Taşı denize atıyorsun karaya düşüyor. Deli etti beni yahu. aggglama

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Elinize sağlık, güzel paylaşım.

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Teşekkür ederim sağ olun

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Hayırlısı bakalım, İstanbul'a döndük yinekikikiki

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Evet halen dinleniyorum

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Yine her zaman ki gibi harika bir hikaye ama ben bu kısmı daha çok sevdim neden acaba.
Talip abi valla bir an kendimi yazının içinde bulunca çok şaşırdım. Benim için güzel bir jest oldu. GONYALI sana yürekten teşekkür eder. AlkışAlkışAlkış

Belki tadı damağında kalmıştır diye şöyle bi kıyak yapayım abi sana:kikikiki

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

İsmail abi çok teşekkür ederim beni il sorumlusu yaptığın için. Ustaaaa çek İsmayıl abime bibuçuk etlekmek....

​

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

İşte bu be, olay koptu.Hanımda şimdi hemen yanına ayranı hazırlıyor bol köpüklü, aha hazırlamış bile.

​

Eyvallah kardeşim, sende sağolasın.

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Yeme de yanın da yat

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Bir şey değil kardeşim, ayrıca etlekmek için teşekkür ederim
Ayran da güzelmiş ama canım çekti vallahi
Selamlar...

 

Cevap: Pizza Patio–3 (Alanya-İst)

Abi teşekkür ederim sayende memleketime gidip etlekmek yedim ama ben istoç ta devamlı yiyorum birgün buluşsakta sizinle beraber yesek inannın aynısı.böyle birbuçuk metre geliyor önüne. Birde sonrası bir tahinli kocaman kemalpaşa tatlısı aynen köpüklü ayranı sanki konyadayım beklerim birgün yaza gerek yok yemek için saygılar...