Üstadlar Siz Helalleşebildiniz mi?

Bu hikâyemin ölümsüzleşmesi beni çok mutlu etmiştir. Paylaşmak istedim....

Benim ölmeye cesaretim yok korkuyorum! Korkuyorum ama ne korkunun ecele faydası var, ne de ölümden kaçacak bir yer. Annem başardı bunu, babamda. Bir yerde yazmıştım; geçen yaz buluşup görüştüğüm dostlardan ayrılırken, helalleştiklerim ve helalleşemediklerim vardı. Cesareti olanları saydım bir bir!

Zeki abimi, Şaban abimi daha yeni emekli olmuş Erkan abimi, hani mirastan kurtardığı arsasının üzerine ev yapmak isteyen Rafi abimi, iki ay öncesi bahçede konuştuğum, tatil için İğneada ya gitmeyi düşünen Üzeyir kardeşimi, ya Mehmet abime ne demeli; sigara içerken Allahaısmarladık diyerek gitmesine! Ya Mehmet amca ve Şükrü amcaya ne demeli, rahmetli Şerafettin abimin annesi Kaniye ablanın cesaretine ne demeli evde tek başına! Ya akşam namazında karşılaştığım Şerif amcaya ne oldu? Sapasağlam dururken! Hasan enişte ve kırk gün arayla kardeşi Halil ağabey, Cemil öğretmen; dahası da var ama vaz geçtim saymayacağım.

İki gün evvel köyden geldim. Göremediğim dostlarımı "öldü" diyecekler diye Korkudan kimseye soramadım. Allah inandırsın köyümden, "sela" okunurken tam gaz kaçtım! Bırakın ölmeyi, ölenin kim olduğunu öğrenmeye bile cesaretim kalmadı artık.

Bu ölenlerin hepsi köyümden değil elbet. Ölüm, nefes alınıp verilen her yerde var. Birde ölüme direnen yaşlılar var iki tane bildiğim. Her ikisinin de gözleri görüyor, kulakları duyuyor hele erkek olanı; Maşallah bir ayağı trafik kazasında sakat kalmasına rağmen yolda senden benden hızlı. Diğeri ise çocuklarımın büyük büyük anneanneleri. Pek marifetlidir halen "çetik, kazak, filan" örüyor. Her ikisinin de yaşları 95 in üzerinde bu ihtiyarların. Birisinin cebinde rennie mide hapı var. Ben bununla yaşıyorum diyor! Diğerinin ise cebinde son kullanma tarihi geçeli aylar olmuş göz damlası var. Her ikisi ile de yaklaşık on beş yıldır hep helalleşiriz.

2001 Kasım ay'ı. Müthiş bir daralma var içimde. Köyden geleli henüz iki ay bile olmamıştı çocuklara talimatı verdim. "Hazırlanın" sabahı bekleyemezdim. Arabamı da, bir süre önce satmıştım.

Rent A Car, dan, araba kiralayıp ver elini Avcılar köyü (korfa) rahmetli anneciğim bizi kapıda karşıladı. Zaten her korna sesinde "oğlum, geldi" diye kapıya koşarmış "yalınayak başıkabak". Uzun yıllar ayrı kaldığımız için rahmetli anacığım ile birbirimize hiç doyamadık. Köyde dört gün kalmıştık, sabahlara kadar muhabbet ettik. Eskiden de küçük çocuklar gibi, başımı anacığımın dizine koyar yatardım. Kınalı ellerinle saçlarımı okşardı "çok uzaktasınız size doyamıyorum oğlum" diyordu. "Bazen kuş olup uçsam sizin oralara gelsem, ne iş yapıyorsunuz nasıl geçiniyorsunuz bir görsem" diyordu. Annem, beni, eşimi ve çocuklarımı gork tavuğun piliçlerini kanatlarının altına aldığı gibi, bizi kolları arasına toplar, hepimizi koklayıp sever, bol bol öperdi. Bugün bile onun kokusunu hissederim ve burnumun direği sızlar.

Ayrılırken birbirimize sıkıca sarılıp defalarca öpüşmüş ve helalleşmiştik “iyi ki geldin oğlum” demişti! İstanbul'a geldikten iki ay sonra bir akşam yemeğinden sonra içtiğim kahveyi iş olsun diye fal bakmak için kapattım. Zaten hep kapatırım, sonra, güya fal bakıyormuş gibi yalandan fincanın içinde hep hayvan resimleri ve yollar görürüm! Ama o akşam inanın resim kadar net bir mezar vardı fincanda. Ayak ve başucunda ki taşları bile kusursuz. Mutfak dolabının üst gözüne fincanı koydum yıkattırmadım.

Sabah 03–30 da telefon çaldı. Yatağımdan ok gibi fırladım ama elim ahizeye bir türlü uzanamıyordu, biliyorum, kötü bir haber vardı! Sonunda kaldırdım ahizeyi ve o kötü haberin merkezini öğrendim. Canım annem iki saat önce kalp krizi sonucu vefat etmiş. Ellerim başımın arasında dona kaldım. Taaki gözlerim raftaki fincana ilişene kadar. Sonra yağmur oldu döküldü göz pınarlarım. Biliyordum içime doğmuştu aylar önce hep bekledim ama yalan olsun istedim. Ölüm gelmesin istedim. İyi ki helalleşmiştim canım anacığım ile tek tesellim bu oldu benim.

Bir arkadaşımı aradım ve durumu zar zor anlattım hemen arabasını bana gönderdi sağ olsun. Sabahın ilk saatlerinde börtü böcek uyanmadan varmıştım anacığımın yanına. Sessizce yatıyor uyuyor gibiydi. Sanki gözlerini açıp "hoş geldin oğlum kusura bakma seni kapıda karşılayamadım" diyecek gibiydi. Haberli geldiğim zamanlar benim için yaptığı çörek ekmeğinin kokusunu çok uzaklardan alırdım. Oysa ben, genelde ona sürpriz yapardım.

Sevgili anacığıma telefon açar hal hatır sorarken bana "ne zaman geleceksiniz sizi çok özledim" dediğinde işlerimin çok sıkı olduğunu yakın zamanda gelemeyeceğimi söylerdim. Üzülürdü garibim ama "olsun iş olsun, yeter ki siz iyi olun! Bu kadarda olsa sesinizi duydum ya bu bana yeter" derdi. Aslında yetmezdi bilirim ama ne yapsın elden ne gelirdi.

Sabahın ilk ışıklarında porto kapısından içeri arabayı soktuğumda; "Yavruuum" diye sesini duyardım. Koşarak gelir, boynumu koparacak gibi sarılırdı. Arada bir canımı acıtmadan şamar atardı "beni kandırırsın ha" diye. Keşke ölmemiş olsaydı da gene yavruuum diyerek boynuma sarılsaydı, canımı acıtana kadar bana şamar atsaydı. Ben başucunda ağlarken, anacığımda benimle ağlıyor gibi gözleri sulanıyordu. Sanki için için, sessizce ağlıyordu. Benim, benden cesaretli anacığım! Ölüme hiç direnmeden hoş geldin diyen anacığım, konu komşunun karnını son kez doyurup giden anacığım!

Ölüm bize habersiz gelecekse aniden ve ölmek için cesaretin varmı diye sormadan; vakit varken, Eşimizi, çoluğumuzu, çocuğumuzu, arkadaşımızı dostumuzu, sevelim arkadaşlar! Ayrılırken de helalleşelim ne olur ne olmaz. Bir dahaki buluşmada bıraktıklarımızı göremeyebiliriz veya onlar bizi göremeyebilirler! Bütün annelere selam olsun. Bütün annelerin anneler günü kutlu olsun. Ben annemin nasırlı ellerini, içine dünyaları doldurduğu sevgi dolu yüreğini özledim...

Not : Arkadaşlar, içinde 50 adet öykünün anlatıldığı "Anadolu'dan seçme öyküler" adlı bir kitabımız (!) haziranın ayı içinde satışa sunulacaktır ve bu hikâyenin de o kitapta yer almasından ve ölümsüzleşmesinden son derece memnunum. Bu güzel olayı sizinle paylaşmak istedim

 

Cevap: Siz helalleşebildiniz mi?

Talip abi bu duygu dolu bir o kadarda ders çıkarılacak güzel anlatımınız için teşekkür ederim.

 

Cevap: Siz helalleşebildiniz mi?

Talip bey.
Şimdiye kadar olan bütün paylaşımlarınız çok güzeldi bu seferki ise bir başka.
Bu seferki hüzünlendirdi doğrusu Ana bir başka ediyor insanı Ana diyince akan sular duruyor.
Rahmetli babamı'da çok severdim fakat anne ile iletişim bir farklı daha içten oluyor şimdi benim çocuklarımda öyle.
Onlarla zaman geçirmek çok güzel fakat ne olursa olsun en büyük sırdaşları eşim yani anneleri bu hep böyle değilmi.
Bende öyle idim rahmetli babam benim en iyi av arkadaşımdı ,onunla sayısız kereler çilingir sofrasında kadeh tokuşturmuş,aynı takımı tuttuğumuzdan tezarühatlarımız bile aynı idi.
Fakat başım dertte olduğunda ilk koştuğum anamdı.
Annem şu an 85 yaşında ve rahatsız hastahaneden yeni çıktı onu hergün aynı yoğunlukta seviyorum fakat bu pazar biraz daha sıkı sarılacam.
Size bu çok duygusal paylaşımınız için ayrıca teşekkür ederim rahmetli sevgili anneciğinize ALLAH'tan rahmet dilerim. Saygılarımla

 

Cevap: Siz helalleşebildiniz mi?

Talip Abi;

Bu güzel ve anlamlı hikaye için teşekkürler.

Ölüm tüm canlılar için, Başta atalarımız(Anne Baba) olmak üzere kimseyi kırmamamız gerektiğini belleğimize yazmamız gerektiğini tekrar bizlere hatırlatmış oldun.

Giden zamanın geri getirilmesi mümkünmü

Faydası Yok Geç Kalınmış Kiganın Dünyada Ölümden Başkası Yalan....

Paylaşım için teşekkürler, emeğine yüreğine sağlık.

 

Cevap: Siz helalleşebildiniz mi?

Asıl ben teşekkür ederim Hasan kardeşim, Beni okuyup anladığınız için Selamlar...

 

Cevap: Siz helalleşebildiniz mi?

Sedat Bey sizde güzel ifade etmişsiniz katkınız için teşekkür ederim. Anlattıklarım, anlattıklarınız hep bizim hayatımız, yaşam tarzımız. Bildik tanıdık duygular...Haklısınız anneler babadan önce tercih edilir, çünkü onların kalbi daha yumuşaktır, daha sevecen ve affedicidirler. Babaların yeri başkadır tabi... Ben bir baba olarak Allahtan her zaman şunu dilerim; çocuklarımın, ailemin benden onur, gurur duyacağı bir duruşu bana nasip etsin! Sizin gibi değerli okuyucu dostlarım olduğu sürece paylaşımlarımı sürdüreceğim. Selam ve saygılarımla...

Not: Çok özür dilerim yazmayı unutmuşum. Annenize geçmiş olsun ellerinden öperim. Selamlarımı iletin lütfen...

 

Cevap: Siz helalleşebildiniz mi?

Ben teşekkür ederim Murat kardeşim arada duygusallık iyidir; görevlerimizi hatırlamak için bu gerekli! Selamlar...

 

Cevap: Siz helalleşebildiniz mi?

Eline yüreğine sağlık Talip abi çok güzel bir paylaşım olmuş.

 

Cevap: Siz helalleşebildiniz mi?

Teşekkür ederim Mustafa kardeşim sağ ol

 

Cevap: Siz helalleşebildiniz mi?

Talip abi, şu anda gözlerim doldu ağlamamak için kendimi zor tutuyorum, zira nöbetteyim ağlarsam Millet demezmi bu adam niye ağlıyor diye ama, ben gözyaşlarımı içime akıtıyorum şu anda.

Bende yıllardır gurbetteyim, Vatanım Milletim için gece gündüz demeden çalışıyorum ve gurbetin kahrını çekiyorum.

Annemi, Babamı, kardeşlerimi akrabalarımı özlüyorum ve özlemeye de bu gidişle devam edeceğim.

Allah bizlere tüm sevdiklerimizle Helalleşmeyi nasip etsin.

Teşekkürler Talip abi, senin vasıtanla bende bütün yüreği büyük Annelerimizin Anneler gününü kutlarım, gönül isterdi ki Canım Annemin ellerinden öpüp onu koklayarak gününü kutlayabilseydim.

 

Cevap: Siz helalleşebildiniz mi?

Sevgili İsmail kardeşim Sen yabancı olmadığın için seni en sona bıraktım. Bu yazı bugün beni bilgisayarın başına beni mahkum etti. Saat 14.00 ten bu yana halen yorumlara cevap yazıyorum. Fakat hiç şikayetçi değilim! Siteler arası dönüşüm yapıyorum ve sağ olsun bir çok arkadaşım bu yazıya duyarlılık gösterdi. Ne dertli bir toplumuz! Özellikle siz memurlar bu konuda herkesten daha fazla dertlisiniz. Ben başımdan geçen, yaşadığım bir olayı yazdım, umarım herkes bu yazıdan üzerine düşeni alır. Diğer annelerin olduğu gibi. Annenizin de ellerinden öper ve anneler gününü kutlarım. Selam ve saygılarımla...

 

Cevap: Siz Helalleşebildiniz mi?

Sn.Talip kardeşim ve katkıda bulunup yüreğinden geçenleri yazan gerçek insan dostlarım.
Birkaç kez Talip kardeşimin yazısını okuyup dertlendim.Cevap yazabilecek cesaretimi toplayamadım.Yürek ister.

Dostlarım, 85'lik bir kızım (anam olduğunu) söylemiştim sanıyorum.Bir sürü hastalığı var.Aklı çoğunlukla gidiyor.Ne dediği çoğu zaman anlaşılmıyor.Kulakları duymuyor.(duyurmak için sesimizi yükselttiğimizde gücüne gidiyor) bana niye bağırıyorsunuz diyor.Canı sıkıldığında yattığı yerden kalkıp balkona çıkmak istiyor.Başı dönmüşse emekliyerek gitmeye çalışıyor.Yürürken başı dönerse oraya düşüyor.Yaşam sürüyor.Hanım yemekti bulaşıktı ev işleriydi koşuştururken bir anda kaşla göz arasında kaçıp balkona çıkıyor.Gece yarısı kalkıp abuk subuk sorular sormaya başlıyor.Geceleri benim sorumluluğumda ben bekliyorum.Gündüzleri de ebedi aşkım bakıyor.Kısacası durumu vahim.

Şöyle bir maziye bakıpta Sultan hanımın iri yapılı güpür güpür günlerini düşündükçe içiniz cııızzzz ediyor.Şimdilerde küçücük kaldı.Rabbimin bir ibreti bu.Bak kulum ne hallere düşüyorsun diyor.

BAZEN AKLI BAŞINA GELİNCE KENDİSİ HELALLİK İSTİYOR.O ZAMAN BENDE HELALLİK İSTEYEBİLİYORUM.Bunun dışında helallik istemeye cüret edemiyorum.

Gözünüzün içine baka baka eriyor.Aciz kalıyor insan.Kahroluyorsunuz ama ne çare Allah yazgısı.

İşte benim ki de böyle bir şey.

Selamlar.

 

Cevap: Siz Helalleşebildiniz mi?

Eline yüreğine sağlık Talip abi çok güzel bir paylaşım olmuş.

 

Cevap: Siz Helalleşebildiniz mi?

Talip bey,gerçek hikayenizi okumak bugün nasip oldu,içten duygu dolu inanki bende bir anne olarak içim titredi ANNE,lerimizin kıymetini bilmek lazım.Bu anlamlı paylaşım için çok teşekkür ediyorum.

 

Cevap: Siz Helalleşebildiniz mi?

Ahe be Talip abicim, beni en zayıf yerimden yakaladı bu yazın, okuduktan sonra keşke okumasaydım dedim ama okumadan da bilemezdim içeriği.Şu hayatta en çekindiğim şey annemi kaybetmek, nasıl dayanırım bilmiyorum. Bazen diyorum keşke ben annemden önce gitsem. Hayırlısı.

 

Cevap: Siz Helalleşebildiniz mi?

Konuya katkınızdan dolayı çok teşekkür ederim İsmail ağabey. Yaşarken, yaşamdan ibret alınması gereken olayları iyi görmeliyiz.
Yaşlılık kaçınılmaz, kim bilir bizleri nasıl bir son bekliyor. Helallik istemenin illaki insanın son nefesinde veya günlerinde istenen bir şey olmadığına alıştırmamız lazım kendimizi! Bugün her türlü alışverişte, mesela kurbanlık alırken bile insanlar helalleşiyor. Helalleşmenin ölüm olmadığını, varsa hakkımızın, yarın ahiret, "hesap günü" için gerekli olduğunu bilmeliyiz.
Annenize allahtan acil şifalar diliyorum. Kendisine bakanlardan Allah razı olsun. Kendisini hürmetle selamlıyor ellerinden öpüyorum. Selamlar...

 

Cevap: Siz Helalleşebildiniz mi?

Teşekkür ederim kardeşim sağ ol

 

Cevap: Siz Helalleşebildiniz mi?

Katkınız için ben teşekkür ederim efendim. İnanın bazen kokusunu burnumda hissediyorum. Özlüyorum çok zor selamlar....

Allahın işine karışılmaz Serdar kardeşim vakit varken annelerimizi üzmeyelim! Selamlar...

 

Cevap: Siz Helalleşebildiniz mi?

İşte bir TÜRK İNSANI.Biz buyuz işte.Senden Allah razı olsun canım kardeşim.

Bende senin alnından öpüyor bu insani duygularını tebrik ediyorum.

Allaha emanet olasın.Selamlar.

 

Cevap: Siz Helalleşebildiniz mi?

Sevgili Talip abi annenizin mekanı cennet olsun inşallah.Size ne mutlu ki helalleşmişsiniz.Helalleşemediklerimizde bizlere ahirette haklarını helal eder inşallah.Bu güzel ve çok değerli paylaşım için teşekkürler...